اثرات ریسک های اجتماعی بر نشاط اجتماعی زنان

در مقاله حاضر، آثار ریسک های اجتماعی بر میزان نشاط اجتماعی زنان شهری و روستایی دلیجان بررسی شده است. جمعیت نمونه پژوهش، 700 نفر از زنان (49-15 ساله) هشت منطقه شهرستان دلیجان و شش روستای تابعه آن (دهستان جوشق) بوده و اطلاعات حاصله با استفاده از فن پیمایش و تکمیل پرسشنامه گردآوری شده است. بر اساس یافته های پژوهش، میزان نشاط زنان مورد بررسی، بر حسب متغیرهای زمینه ای و خانوادگی تغییر یافته است. از میان ریسک های اجتماعی مورد بررسی، شامل گرایش و اقدام به خودکشی، طلاق و خشونت های خانوادگی، و دیررسی ازدواج، سطح تأثیر دیررسی ازدواج بر نشاط زنان، کاملاً معنادار بوده است. این تأثیر به طور خاص در مناطق روستایی بیشتر و واضح تر بوده است. این تصور که مشارکت زنان در فعالیت های بیرون از خانه و گسترش دامنه انتخاب آن ها، بر میزان نشاط ایشان می افزاید، مورد تأیید قرار نگرفت که به احتمال بسیار زیاد، حضور متغیرهای فردی و اجتماعی دیگر مانند هزینه ها و دشواری های ناشی از پذیرش نقش های جدید و دیررسی ازدواج، جهت این موضوع را تبیین می کند. بر اساس یافته های تحلیلی، در مناطق شهری، مقوله بیگانگی اجتماعی و در مناطق روستایی، احساس امنیت اجتماعی، بیشترین تأثیر را در نشاط زنان داشته است.